Geocaching

Historia powstania geocachingu ściśle związana jest z odkodowaniem zakłóconego wcześniej sygnały wysyłanego przez satelity do odbiorników GPS – co miało miejsce 3 maja 2000 r. Już następnego dnia pasjonat sprzętu GPS, Amerykanin Dave Umler, ukrył w lesie wiadro, a następnie podał jego współrzędne na grupie dyskusyjnej użytkowników GPS. Dodatkowo pojemnik wypełnił różnymi przedmiotami mającymi zachęcić innych do poszukiwań. W ciągu kolejnych dni ludzie używając wskazań swoich odbiorników GPS znajdywali pojemnik, a swoimi doświadczeniami dzielili się na grupie dyskusyjnej. Bez wątpienia to wydarzenie stało się zalążkiem geocachingu. Wkrótce zaczęły powstawać specjalne serwisy poświęcone tej zabawie, jako pierwszy powstał Geocaching.com, obecnie posiada on najliczniejszą bazę skrytek na całym świecie. Powstały kolejne serwisy, jednak nie osiągnęły już tak dużej popularności. Szereg krajów posiadają własne, krajowe i lokalne serwisy. Polski serwis to Geocaching.pl, gdzie możemy znaleźć mapę ukrytych skrytek na terenie kraju i wiele więcej.

Nazwa “geocaching” po raz pierwszy pojawiła się 30 maja 2000 r. Słowo “cach” w języku angielskim oznacza skrytkę, kryjówkę i jest nawiązaniem do ukrywanych niegdyś skarbów przez piratów, złodziei czy uciekinierów. Przedrostek “geo” oznacza globalny charakter gry, jak również analogię do geografii. Słowem “geocache” określa się ukryty pojemnik przeznaczony do odnalezienia. W Polsce stosuje się wymiennie takie nazwy jak “skrzynka”, “skrytka” czy “kesz”.

Od momentu powstania pierwszej skrytki zabawa ta rozszerzyła się na cały świat, zyskując nowych zwolenników, a także ewoluując. Umieszczanie skrytek dla ich samego znalezienia na dłuższą metę staje się nudne, dlatego też ich autorzy starają się urozmaicić i zachęcić poszukiwaczy do odwiedzenia ich schowka. Najczęściej skrytki zakłada się w atrakcyjnie turystycznych miejscach. Istotny jest również pomysł na zamaskowanie skrytki. Wielkość skrytki jest dowolna – od małych pojemniczków (mniejszych od naparstka) po olbrzymie skrzynie mogące pomieścić nawet człowieka. Im większa pomysłowość, tym skrytka jest lepiej oceniania przez poszukiwaczy. Bywa, że znalezienie końcowej skrzynki poprzedzone jest wykonaniem określonych zadań – np. rozwiązanie zadań logicznych, których rozwiązanie może zabrać kilka miesięcy.

Podstawowym wyposażeniem skrytki jest “logbook” czyli papierowy dziennik wpisów. Własnoręczne umieszczenie wpisu jest podstawą do uznania skrytki jako znalezionej – to jedna z elementarnych zasad geocachingu. Prócz logbooka umieszcza się w środku skrytki różnego rodzaju przedmioty mające służyć wymianie. Wartość schowanych przedmiotów zależy od środków jakimi dysponuje zakładający. W pojemnikach umieszcza się także przedmioty podróże tj. TravelBug i Geocoin, które przenosi się ze skrytki do skrytki, a ich właściciel może śledzić trasę ich podróży. Niezwykle istotne jest aby pojemnik był trwały i szczelny, gdyż narażony jest na działanie czynników atmosferycznych i ciekawskich zwierząt. Autor skrytki zobowiązany jest do serwisowania skrytki, w przypadku jej zaginięcia, uszkodzenia lub zapełnienia się logbooka.  Sposób ukrycia skrytki powinien jak najmniej ingerować w środowisko naturalne czy zabytek. Każda ze skrytek posiada swój opis w serwisie geocachingowym.

W połowie września 2009 roku liczba skrytek zarejestrowanych w międzynarodowym serwisie Geocaching.com umieszczonych na terytorium Polski przekroczyła “magiczną” liczbę 1000. Jest to liczba niemała i świadczy o rosnącym zainteresowaniu polskich geocacherów udziałem w tej światowej zabawie.

Od wiosny 2012 możliwe jest, dzięki współpracy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i portalu Geocaching.com, Odznaki PTTK Geocaching Polska (4 stopnie).

Na terenie Jaworzna znajduje się ponad 200 skrytek. Wszystkich chętnych zapraszamy do zabawy i odnajdywania tych niezwykłych skrzynek, a także do zakładania własnych.