Tablica pamięci majora Karola Pniaka

Lokalizacja: przy ulicy Mickiewicza, na ścianie budynku Teatru Sztuk (dawny “Sokół”)

Koordynaty: 50°12’13.0″N 19°16’24.5″E

Karol Pniak urodzony 26 stycznia 1910 w Jaworznie, zmarł 17 października 1980 w Krakowie. Major pilot Wojska Polskiego, major Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Do wojska zaciągnął się ochotniczo 23 października 1928 roku (2 Pułk Lotniczy). Uczył się w Szkole Podoficerskiej (stopień kaprala) następnie w Szkole Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy, a w Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu uczył się na pilota myśliwskiego. Po ukończeniu szkoleń latał w 122 Eskadrze Myśliwskiej. W marcu 1936 otrzymał awans na plutonowego, w sierpniu 1938 na sierżanta. 15 czerwca 1939 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie jako absolwent XII promocji (118 lokata). Staż odbył w 142 eskadrze myśliwskiej, a w sierpniu 1939 roku promowano go do stopnia podporucznika.

18 września ewakuował się przez Rumunię do Francji, gdzie dotarł 29 października. W styczniu 1940 roku przypłynął do Anglii, gdzie skierowano go na przeszkolenie do 6 OTU w Sutton Bridge. 8 sierpnia 1940 roku otrzymał przydział do 32 dywizjonu RAF. W czasie bitwy o Anglię powiększył liczbę zniszczonych maszyn wroga. 23 listopada 1940 przeniesiony do Dywizjonu 306. Po przerwie operacyjnej 1 grudnia 1942 został dowódcą eskadry. 13 lutego 1943 został zakwalifikowany do Polskiego Zespołu Myśliwskiego (Polish Fighting Team, zwany również „Cyrkiem Skalskiego”), gdzie walczył od 13 marca do 12 maja. 28 listopada 1943 roku objął dowództwo nad 308 dywizjonem, którym dowodził do 30 czerwca 1945 roku.

W grudniu 1946 roku został zdemobilizowany i wrócił do kraju 24 lutego 1947 roku. Zamieszkał w rodzinnym Jaworznie. Zmarł 17 października 1980 roku.

Na liście „Bajana” sklasyfikowany na 26. pozycji z 6 ¾ zestrzeleniami pewnymi, 2 prawdopodobnymi i 2 5/6 uszkodzeniami.

Zestrzelenia pewne:

• 2 września 1939 – Do 17 z II./KG 3 (lub Messerschmitt Bf 110 z I./ZG 1)
• 3 września 1939 – ¼ Hs 126 (wspólnie z Klein, Skalski i Zenker)
• 4 września 1939 – Bf 110 z I./ZG 1 (nie uznane lub uznane jako jednosilnikowy Junkers Ju 87)
• 12 sierpnia 1940 – Bf 109E
• 15 sierpnia 1940 – Bf 109E
• 18 sierpnia 1940 – Bf 109E
• 18 sierpnia 1940 – Bf 109E
• 11 listopada 1940 – 1 i ½ Fiat BR.20M

Zestrzelenia prawdopodobne:

• 24 sierpnia 1940 – Bf 109E

Uszkodzenia:

• 4 września 1939 – 1/3 Do 17 (razem z kpt. M. Leśniewskim i ppor. S. Skalskim)

Odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 8995 – 14/40) – 1 lutego 1941 roku
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie) – 1 kwietnia 1941, 20 grudnia 1943, 8 marca 1946
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Krzyż Lotnika (Holandia)
• Distinguished Flying Cross (Wielka Brytania)