Inżynier leśnik, podporucznik rezerwy Wojska Polskiego, wzięty do niewoli i osadzony w obozie w Starobielsku; ofiara zbrodni katyńskiej, pochowany na cmentarzu wojennym w Charkowie.
Dwojga imion Włodzimierz Jan urodził się w Jaworznie dnia 26 maja 1905 r., w rodzinie Bolesława Franciszka i Krystyny Jadwigi z Abstorskich. Ojciec był z zawodu księgowym, w Jaworznie zajmował stanowisko kierownika działu księgowości spółki Jaworznickie Gwarectwo Węgla Kamiennego w Jaworznie. W rodzinie była trójka dzieci, wg kolejności urodzenia – córka Bolesława (ur. 1902), synowie: Włodzimierz (ur. 1905) i Zbigniew (ur. 1908). Po matce spokrewniony był z rodziną Abstorskich. Zob. Abstorski Artur, Abstorski Franciszek.
Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej rodzina przeniosła się do Lwowa. Stąd chłopcy Włodzimierz i Zbigniew mieli w swojej biografii udział w obronie Lwowa na przełomie 1918 i 1919 r. Można ich obu zaliczyć do słynnych Lwowskich Orląt, kilkunastoletnich obrońców miasta. Włodzimierz miał formalnie zaliczony 3-miesięczny okres czynnej służby w stopniu szeregowca, łącznika-gońca w formacji wojskowej we Lwowie. Z końcem marca 1919 roku został formalnie urlopowany z wojska. Otrzymał odznakę „Orlęta” za obronę Lwowa 1918/19.
W końcu 1919 r. rodzina przeniosła się do Krakowa, gdzie Włodzimierz skończył szkołę średnią i w 1923 r. zdał maturę. Potem studiował we Lwowie ,na Politechnice, na Wydziale Rolno-Lasowym. Tym samym kontynuował powołanie kilkunastu pokoleń leśniczych Abstorskich, rodziny ze strony matki. Jako inżynier leśnik został zatrudniony w nadleśnictwie w Żywcu na stanowisku leśnika powiatowego, czyli inspektora lasów gminnych i gromadzkich. Prywatnie tworzył wiersze i malował. Opublikował Lasy Żywiecczyzny, ich teraźniejszość i przeszłość (1939, 2012), Zima na Żywiecczyźnie (1938), Żywiecczyzna (1939).
Po zakończeniu szkolenia wojskowego otrzymał stopień podporucznika rezerwy piechoty i został wyznaczony do 12 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu pionierów, czyli saperów. Zmobilizowany brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r., wzięty do niewoli, przetrzymywany w obozie w Starobielsku, został zastrzelony przez NKWD i pochowany w Charkowie-Piatichatkach.
W Jaworznie 17 września 2010 r. poświęcono zbiorowy pomnik pamięci jaworznian – ofiar zbrodni katyńskiej, między innymi Włodzimierzowi Kaweckiemu. W Ostrowi Mazowieckiej, w kwietniu 2011 roku, posadzono Dąb Pamięci Włodzimierza Kaweckiego, zasadziła go jego córka, Barbara Kawecka.
Bibliografia:
Charków. Księga cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003, s. 219;
nekropolie.e-katyn.pl/biogramy.php?step=2&id=062850&lang=pl (dostęp: 10.06.2021);
J. Siemińska, Bolesława Kawecka-Starmachowa (1902-1965) w 40 rocznicę śmierci, [w:] „Wiadomości Botaniczne” 2006, nr 50 (1/2), s. 43-46;
Muzeum Miasta Jaworzna, Księgi metrykalne; Centralne Archiwum Wojskowe, Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych, sygn. Odrzuc.21.06.1938
Maria Leś-Runicka
